“Hoe is het allemaal begonnen?”

“Na een burn out moest ik alles uit mijn agenda schrappen. Door die leegte heb ik toen als stip aan de horizon een reis ingepland, zodat ik weer ergens naar kon toeleven. Ik had een projectje opgezet om in elk land iets waardevols achter te laten, met als naam ‘Spread the sesame’. De letters van het woord Sesame staan voor Spiritual, Environment, Social, Animals en Me.

 

“Wauw!”

“Bij de S van Spiritual maakte ik boekje met de oefeningen die de meeste impact op mij hebben gehad, om uit te delen. Bij de E van environmental had ik het Trashpackers concept al in mijn hoofd en besloot ik om beach cleanups te doen. Onder ‘Social’ heb ik meerdere mensen geholpen door soms simpel te koken voor een local, mee te helpen met hun werk en dergelijke. Bij de A van animals committeerde ik me aan een veganistisch dieet en ‘Me’ gaat echt over mezelf. Ik inversteerde in mezelf door middel van meditatie en persoonlijke ontwikkeling en had een boekje waarin ik mijn inzichten opschreef of waar mensen iets over mij in mochten schrijven. Als reisbestemming had ik Ankor Watt in Cambodja in de planning, maar toen ik eenmaal daar van de ene naar de andere steen over een rivier sprong, brak ik beide voeten.”

 

“Beide voeten?! Wat absurd!!”

“Ja, nog een heel verhaal want we waren drie uur boven in de jungle dus moest ik me door de rivier van steen tot steen vooruit trekken, terwijl iemand anders de drie uur klim naar beneden liep. Zes uur later kwam hij terug met een Amerikaan en met zijn drieën hebben ze me toen op hun schouders naar beneden gedragen. Ik had de knop omgezet om voor een langere tijd te reizen dus na een afscheidsfeest in Nederland wilde ik niet meer terug. Bovendien is het leuker te revalideren tijdens je reis dan uit het raam staren naar de regen. Ik las op dat moment een heel motiverend boek ‘De logica van geluk’ en dat inspireerde me om me te richten op wat ik wel kon. Ik kon nog in een rolstoel en op krukken van hostel naar hostel reizen, zwemmen, achter op een scooter zitten, boottochtjes , muziek maken en ik heb zelfs nog een tijd als leraar Engels gewerkt in Hanoi.’’

 

“En hoe werd je nu zo bekend?”

“Ik wilde dus de letter E van Sesame verspreiden en besloot om een strand helemaal op te ruimen en daar dan een filmpje van te maken voor social media, maar dat bleek helemaal niet meer nodig. Mensen stopten hun auto, kwamen om me heen staan en vroegen verbaasd wat ik aan het doen was. Ik kreeg water, een lunch aangeboden en zelfs een afvalprikker! Niemand hielp mee, maar opeens merkte ik dat mensen in een U vorm om me heen stonden alsof ik een straatartiest was. Na één uur had ik 14 zakken vol en toen ik die avond in een restaurant kwam, begonnen een paar meiden te gillen. Ze lieten me zien dat omstanders filmpjes van me gemaakt hadden en dat ik al 250.000 views had!”

 

“Dus toen ben je de organisatie “Trashpackers” begonnen?’”

“ Zo ongeveer. De dag erna wilde ik nog verder gaan met het strand opruimen en zag ik dat een vuilnisbedrijf het al helemaal had opgeruimd en dat 10 vrijwilligers bezig waren. Met die vrijwilligers hebben we toen nog een tweede strand opgeruimd. Ook werd ik door een onbekende vrouw uitgenodigd om met haar mee te komen en zat ik opeens aan tafel bij de burgermeester en andere gemeenteraadsleden en stelden ze me allerlei vragen en om advies over hoe ze het vervuilingsprobleem het beste konden aanpakken. Er werd me meteen een baan aangeboden, maar ik wist dat ik momentum had dus heb het vriendelijk afgeslagen. De dag erna werd ik door een restauranteigenaar die me herkende uitgenodigd om gratis te komen eten en besloot ik om het strand daar in de buurt op te ruimen. Er begonnen allemaal kinderen mee te helpen en het filmpje ervan ging viraal. Opeens had ik meer dan 10.000 volgers! Ik besloot om van plek naar plek te reizen over Borneo en facebook events te maken om op de plekken waar ik zou komen mensen uit te nodigen om met mij op te ruimen. Er waren die reis 442 deelnemers die hielpen en tegelijkertijd stuurden allerlei mensen foto’s van hun eigen cleanups met dank voor de inspiratie. Zo was een beweging ontstaan en dat heb ik een vorm gegeven doormiddel van de website www.trashpackers.org “

 

“Ik heb ook veel opgeruimd op reis maar vond het altijd heel lastig om vervolgens het afval op een verantwoorde manier onder te brengen. Hoe doe jij dat?”

“Ik regel het vaak via het hostel of bel het lokale vuilbedrijf. Soms is er zelfs een recyclebedrijf of een vuilstort in de buurt. Ik weet dat de meeste van die vuilstorts ook geen oplossing zijn, maar alles is beter dan dat het terecht komt in de zee.”

 

 

 

 

 

“Wat was de meest opmerkelijke gebeurtenis die je hebt meegemaakt tijdens het Trashpacken?”

“ De tweede keer dat ik opruimde begonnen mensen in plaats van me aan te moedigen me een beetje uit te lachen. Ik heb toen een vuilniszak aangetrokken om mezelf nog idioter te doen laten lijken. Een paar kinds die stonden te kijken wilden mee doen en een video daarvan is toen beland op de televisie in Maleisië . In Vietnam heb ik met 300 vrijwilligers, inclusief de overheid en het leger een strand opgeruimd. We hebben toen 118.000 kilo aan afval opgeruimd en daar een voetbalveldje neergezet. Dat geeft plezier en een plek voor kinderen om te spelen waardoor mensen het gebied niet meer vervuilen.”

 

 

 

“Het valt me op dat Trashless Earth en Trashpackers ongelooflijk veel overeenkomsten hebben.”

“Ja, we richten ons allebei op het activeren van de community en ik ben fan van Trashless! Jammer dat ik 8 september niet naar jullie cleanup kan komen, want we kunnen best een keer samen iets organiseren.”

 

“Vind ik een super gaaf idee! Waar zou je de komende tijd met Trashpackers het liefst naartoe werken?”

“Ik zou het liefst voor 2025 in 50 landen een community hebben opgezet met één leider die verantwoordelijk is voor de missie. Dat kunnen ze dan op hun eigen manier uitrollen. Daarnaast wil ik veel meer spreken en lessen geven op scholen. Ik wil een infrastructuur creeren voor de communities zodat er per plek een plan komt voor wat ze met het afval kunnen doen. We hebben al een Trashpackers handleiding online en zullen dat de komende jaren uitbereiden. Het liefst werken we toe naar recyclen natuurlijk. Eigenlijk komt het erop neer dat ik zoveel mogelijk mensen een schop onder hun kont wil geven, zodat zij anderen weer een schop onder hun kunt kunnen geven.”

 

“Super! Zijn er nog meer dingen die je graag wilt vertellen?’

“Er komen een paar nieuwe cleanup communities aan in Angola, twee in Mexico, Indonesie, Belgie en de Dominicaanse Republiek.” Ik vond het waanzinnig om zijn bijzondere verhalen te horen en heel leuk dat de link is gelegd tussen Trashless en Trashpackers. Dat we uiteindelijk allemaal zoveel mogenlijk samen kunnen werken en een nog veel sterkere impact kunnen creeren.

Dank je wel Tijmen Sissing!

Wie meer wil weten over Tijmen of een bijdrage wil leveren aan zijn doel voor het ophalen van 100.000 vuilniszakken, check www.trashpackers.org.

 

Voor meer  interviews en reportages  van Trashless.Earth